Rozdział 3

Wcale nie podoba mi się, że musiałam tu przyjść, wcale nie podoba mi się, że muszę patrzeć na ten cyrk, a kompletnie w ogóle nie podoba mi się, że jest tu też on i Daniel. W takiej chwili po prostu myślę, że:

Każdy powinien mieć tak przejebane...

Tylko, że jedynie ja potrafię wpakować się w takie bagno. Siedzę w kącie wielkiego salonu razem z koleżankami Celiny i lustruję wzrokiem Hilde, który ciągle gapi się na mnie rozmawiając z Fannemelem w dodatku gdzieś z tyłu czuję wzrok Daniela, a na mnie patrzy się co chwilę Johann z Celiną, którzy wkręcili sobie, że coś między nami się stało. 

Nie jeszcze nic się nie stało, ale wyczuwam, że jeśli będę tak bezczynnie siedzieć i gawędzić z koleżankami Celiny to coś może się stać. 

-Wiesz Celina Cię lubi, zawsze dużo o Tobie opowiada.- Zwraca się do mnie po cichu jej siostra. 

-To fajnie, ja też ją lubię. 

-Ale ja miałam do Ciebie mieszane uczucia. Zawsze myślałam, że lecisz na Johanna i wykorzystasz jakąś chwilę, żeby on ją zostawił i był z tobą. 

-Cóż....Wiesz każdy ma prawo mieć swoje zdanie. 

Cóż może jakieś 3-4 lata temu gdy dość poważnie kręciłam z Johannem tak by było, ale teraz....

Johann to Johann. 

-Ale zmieniam zdanie wiesz.- Kontynuuję brunetka.-Widzę jak na siebie patrzycie z Tomem. Świata po za sobą nie widzicie. 

Ohhh... Ja nie widzę świata z nim skarbie, nawet nie wiesz jak się mylisz. 

Najchętniej uśmierciłabym go jakoś boleśnie. 

-Wiesz to nie...

-Ja wiem, że pewnie wolicie zostać w ukryciu jeszcze przez jakiś czas, więc nie martw się milczę jak grób. 

Jak Hilde nie przestanie się na mnie gapić to zaraz ja mu wykopię grób, ale w sumie to działa w dwie strony. Koniec gapienia się na niego. 

-Dzięki to.....- Chcę coś wytłumaczyć, ale dziewczyna mi przerywa. 

-W każdym razie jest tu taki ładniutki, chudziutki blondynek. 

-Fannemel? 

-Nie jest wyższy. 

-Gangnes?- Pytam jeszcze. 

-Nie jego znam. Zresztą chodzi mi o takiego jasnego blondyna. Teraz się na mnie patrzy, stoi z Hilde i Fannemelem. 

-Tande...- Mówię i zamieram. 

Czy  jej się podoba Daniel? 

-Śliczny jest prawda.- Mówi dalej.- Ty jesteś z nimi dużo bliżej niż ja czy nawet Celina. 

-Nie przesadzajmy. Kumpluje się tylko z Johannem.- Mówię. 

-Ale jesteś z Hilde. - Powtarza, a mnie szlag trafia. 

Przecież z nim nie jestem.

-Posłuchaj...- Chcę znów powiedzieć, ale mi przerywa. 

-Nie wiesz może czy jest wolny i mam u niego szansę? 

-Tak Daniel jest wolny.-Wzięłam wdech. 

-To super. Nie można przecież pozwolić, żeby taki facet się marnował. 

-Tak właśnie. Przepraszam, ale idę do łazienki.-Powiedziałam i wstałam. 

Wszystko wymyka się spod kontroli. 

Poszłam do kuchni i nalałam sobie soku pomarańczowego. 

-Jak tam? -Zapytał się Daniel wchodząc do kuchni. 

-Dobrze, chyba masz nową wielbicielkę. 

-Ooo... Schlebiasz mi. 

-To nie ja.- Śmieję się i klepię go w ramię. 

- Jeśli nie ty, to nie jestem zainteresowany. Wystarczą mi...

-Tak wiem. Narty i lodówka.- Zaśmiałam się 

 Jak się bawisz?- Zapytał. 

-Znakomicie.-Przewróciłam oczami. 

- Czyli widzę tak jak ja.-Odparł Tande. - Spadamy stąd? 

-Ale tak razem? -Zapytałam. 

-Yhym...-Przygryzł swoje wargi...

-Kuszące, ale nie mogę.

-Boisz się Johanna?- Zapytał z ironią, a ja nic nie odpowiedziałam. - Matko, ty serio się go boisz?! 

- Po prostu nie lubię jak on za dużo myśli....

-Skarbie, on tylko udaję. Nie znam drugiego tak bezmyślnego człowieka jak on. Zakładaj kurtkę, czekam w aucie. -Powiedział i wyszedł z kuchni. 

Gdy już wymknęłam się bez zauważenia i siedziałam razem z Danielem w samochodzie zapytałam się: 

-Nie uważasz ,że to głupio urwać się z imprezy zaręczynowej.

-Oni są tak zajęci sobą, że nie zauważą. 

-Podwieziesz mnie do domu? -Zapytałam, gdy ruszył. 

-Nie.

-Dlaczego?

-Bo jedziemy do mnie. - Odpowiedział i się wyszczerzył. -Przecież muszę spędzać czas z moją dziewczyną lodówką, więc zabieram cię na moją randkę z nią. 

-A czyli mam randkę z lodówką.- Zaśmiałam się. 

-I trochę ze mną.- Spojrzał się na mnie.- Powiedzmy, że za to nie będziesz mi winna tej drugiej kawy. 

-Ooo...Będę miała czyste konto. Wreszcie.- Zaśmiałam się. 

-Nie był bym tego taki pewny.- Puścił mi oczko i zatrzymał się na pasach. 

-Jak to?

-Jakby nie patrzeć to dzisiaj też Cię uratowałem przed okropną nudą. 

-Yyyy... Tak jakby to mnie też trochę zmusiłeś.-Odpowiedziałam. 

-Ale ja wiedziałem, że bardzo chcesz. Nie dziękuj. Pójdziemy na jeszcze jedną kawę i wtedy mi podziękujesz. 

-Jesteś niemożliwy.-Odpowiedziałam, a on zaparkował pod blokiem. 

Po kilku minutach byliśmy w mieszkaniu, rozebraliśmy się trochę i pierwsze co zrobiliśmy to poszliśmy do kuchni. 

-Dziś na naszej randce z lodówką zjadłbym spaghetti a ty? Masz na coś ochotę. 

-Spaghetti brzmi bosko.-Odpowiedziałam. 

-To musisz mi pomóc.

-Spodziewałam się tego. 

Gdy siedzieliśmy już z miskami pełnymi makaronu na jego łóżku,a z wieży leciała cicho jakaś muzyka zaczęłam:

-Fajne te twoje randki z lodówką. Chyba zacznę je praktykować. Wreszcie mama nie będzie narzekać, że mało jem. 

-Twoi rodzice już wrócili do domu?

-Jutro wracają.

-Pewnie się cieszysz. 

-Cóż...Nawet nie zauważyłam ,że ich nie było, bo są tak pochłonięci pracą, więc....

-Jesteś okropna.

-Wiem.- Odpowiedziałam. 

-Ale to w Tobie lubię i jeszcze jesz jak niemota wiesz? -Powiedział i dotknął miejsca nad moimi wargami,a potem się przysunął i tak po prostu zaczął całować. 

W międzyczasie odłożył nasze miski i zaczął rozpinać moją bluzę..

-Daniel.-Starałam się coś powiedzieć, ale z obcym językiem w buzi było to trudne. 

-Yhym..

-W sumie jebać to...-Powiedziałam, gdy ten się ode mnie trochę odsunął i spojrzał w oczy. 

-I świetnie.-Uśmiechnął się, a potem pchnął mnie tak, że leżałam na łóżku, a on przygniótł mnie swoim ciałem. 

Obudziłam się i za oknem było już całkowicie ciemno. Rozejrzałam się po ciemnym pokoju, w którym cicho grała muzyka i zobaczyłam, że nie jestem u siebie w pokoju, a obok mnie śpi Daniel. 

Cholera. 

Nie schodząc z łóżka próbowałam poszukać swoich spodni i telefonu, żeby zobaczyć, która godzina. 

Gdy już miałam Iphone w ręku zobaczyłam jedną nową wiadomość od Hilde.

"Wiem z kim wyszłaś i licz się z konsekwencjami." 

 -Coś się stało?- Daniela najwidoczniej obudziły moje bluzgi. 

-Nie.- Powiedziałam odkładając telefon. 

-To śpij skarbie. - Wtuliłam się w jego klatkę i próbowałam zasnąć, ale ciągle miałam treść smsa przed oczami. 

Każdy powinien mieć tak przejebane...
_____________________
Hejcia! Jestem i ja . Nawet dzień wcześniej. Nie bijcie za to u góry, ale na prawdę nie miałam dziś weny i zmuszałam się bardzo, żeby wgl coś napisać,żeby Was nie rozczarować,ale pewnie i tak to zrobiłam :P